Małe, senne miasteczko gdzieś na Pojezierzu Myśliborskim, nieopodal Gorzowa  Wielkopolskiego. Jego dawna historia ginie w pomroce dziejów, w zagubionych przez zawieruchy dokumentach. Ale czas teraźniejszy od zakończenia II wojny światowej to okres jego odradzania się w ramach Polski Ludowej. To “mała ojczyzna” dla mieszkających tu ludzi. Film prezentuje sympatyczne miasteczko dziś; w czerwcu 1984 roku, przedstawiając jego osiągnięcia w minionym czterdziestoleciu, jego zakłady przemysłowe, Dom Kultury i Bibliotekę Publiczną, zagląda też do pobliskich Siekierek na Cmentarz Wojenny, gdzie widzów oprowadza uczestnik forsowania Odry. I zupełnie przypadkowy jest fakt, iż film powstający w roku 1984, pokazuje mogiły polskich żołnierzy, których jest równo 1984. Oglądamy to wszystko, z czego mieszkańcy mogą być dumni na co dzień, uczestniczymy w ich życiu codziennym: oto dyskoteka, ślub Młodej Pary czy wreszcie uroczyste doroczne Dożynki. Ot, takie sobie miasteczko, ale jakże sympatyczne...